Kuram ve Pratik Arasında Peyzaj: Kentin Karşıtı mı, Kentsel Süreçlerin Katalizörü mü?

Michel Foucoult (1997)’a göre, bahçeler, toplumsal normlara dâhil olmayan, mevcut üretim tarzı ile ilişkili erk ve baskın ideoloji tarafından türdeşleştirilmeyen alanlar olarak heterotopya mekanlarından biridir. Peki ya peyzaj da bu sınıfa girmekte midir? Bu yazı, peyzajı ana çalışma alanı tanımlayan mimarlığı kuramı pratiklerinde sorunun cevabını aramaktadır. Yirminci yüzyıl başında Amerika’da disiplini içerisinde kurumsallaşmasından günümüze kadar kavramına, fikrini çağrıştıracak şekilde, kentin ötekisi, pastoral estetik, pasif bir kent parçası, alternatif kentleşme modeli gibi değişen anlamlar yüklenmiştir. makale, peyzajın kuramsal karşısında konumlandırılma biçimlerini ortaya koymakta, ancak buna rağmen pratiklerinin kentsel dinamiklerle kapitalist birikim süreçleriyle ilişkilerini koymaktadır. Yazının amacı, literatür taraması gömülü teori araştırma modelini kullanarak, biçimleriyle ayrı tutulamaz ilişkisini koymak kavramına pratiksel bütünlükle yaklaşmanın olasılıklarına ışık tutmaktadır.